album

Snow Coats – If it wasn’t me, I would’ve called it funny

Met onze verbrande zomersmoeltjes nog vers in het geheugen rollen we deze week dan eindelijk de herfst in. Met deze overgang der seizoenen releast Snow Coats met hun tweede plaat If It Wasn’t Me, I Would’ve Called It Funny (IIWMIWCIF) een warm indierock-bad dat wegluistert als een gezellige kamer tijdens een harde herfststorm.

We weten natuurlijk al lang dat de Gelderse band een prima indiesong kan schrijven, maar op IIWMIWCIF krijgt Snow Coats de tijd om hun universum een vloer, plafond en vier muren te geven. Waar openingstrack For A Moment met een energieke gejaagdheid het album aftrapt, weet de band al snel een fijne sweet spot te vinden tussen dansbare indierock (Dinosaur, Chevy) en gevoeligere gitaarpop (Since We Met). Daartussenin vinden we onder andere albumfavorieten Anyway en Right Fit, die allebei als single uitkwamen en muzikaal heel goed de melodie-gevoelige en ook de inhoudelijke kant van het album onderstrepen.

‘Relaties en hoe ze te onderhouden’ lijkt de ondertitel op dit album, als zangeres Anouk zingt over haar verlangen naar oprechte connecties, het vragen van geduld van een ander en de angst om langzaam uit elkaar te groeien. Deze deep dives in haar gedachten zorgen dat de plaat een natuurlijk en prettig evenwicht beleefd in combinatie met de muziek, soms hellend naar een speelse gitaarsolo (Since We Met) en op een ander moment naar iets kleiner en akoestischer (Too Good). De band voelt zich niet geroepen om de luisteraar wakker te schudden met allerlei zijstapjes en uitprobeersels, maar vinden het belangrijker om op IIWMIWCIF ieder hoekje van diezelfde muren, vloer en plafond grondig te verkennen.